Zabudowa kominka - krok po kroku
Kształt i wygląd zabudowy to osobiste preferencje właściciela domu. Jednak wszystkie te projekty będą miały wspólny mianownik w postaci kilku podstawowych zasad tworzenia zabudowy. Poniżej po kolei wszystko, co najważniejsze przy zabudowie kominka.
Podstawą zabudowy jest konstrukcja wykonana z profili ULTRASTIL lub RIGISTIL. Do niej przytwierdzamy zarówno wełnę mineralną, jak i płyty gipsowo-kartonowe. Stelaż buduje się na takich samych zasadach, jak w przypadku realizacji ściany działowej – rozpoczynając od montażu profili poziomych na podłodze, które łączymy z profilami pionowymi. Czasami, ze względu na specyficzną budowę kominka, kolejność i charakter poszczególnych etapów może mieć nieco inną formę.
Płyta z wełny mineralnej ISOVER musi być skierowana ekranem w stronę kominka. To pozwoli nie tylko uniknąć niepotrzebnego nagrzewania zabudowy, ale także spowoduje, że źródło ogrzewania jest efektywniejsze i generowane ciepło będzie kierowane w odpowiednich kierunkach do wnętrza domu.
Płyty kominkowe muszą szczelnie przylegać do siebie, a miejsca łączeń należy zakleić taśmą aluminiową dedykowaną do zabudowy kominkowej. Zwiększymy w ten sposób termoizolacyjność konstrukcji i zapobiegniemy przenikaniu ciepła w głąb zabudowy. Taśma świetnie sprawdzi się również w sytuacji, gdy podczas prac uszkodzimy fragment ekranu. Wystarczy zakleić naruszone miejsce, by płyta w dalszym ciągu mogła spełniać swoje zadanie.
Zabudowa nie może przylegać do wkładu kominkowego. Między ekranem płyty a urządzeniem powinien zostać zachowany odstęp minimum 10 cm. Wartości te mogą się jednak różnić w zależności od wymagań postawionych przez producenta.
Wełnę mineralną montujemy od wewnętrznej strony stelaża, a następnie pokrywamy konstrukcję od zewnątrz płytami gipsowo-kartonowymi. Łączenia płyt warto zabezpieczyć taśmą spoinową, a krawędzie zabezpieczyć specjalną taśmą narożnikową np. RIGIPS Habito® No-Coat®, które wstawiamy na etapie szpachlowania.
W przypadku zabudowy, która ma sięgać aż do sufitu, należy wykonać komorę dekompresyjną. Jej rolą jest zabezpieczenie stropu przed oddziaływaniem wysokiej temperatury. By ją wykonać, należy wstawić do wnętrza zabudowy – pomiędzy wkładem a sufitem – poziomo ustawioną płytę kominkową ISOVER z wełny skalnej. Koniecznie należy umożliwić wymianę powietrza w komorze dekompresyjnej. W tym celu w ścianę zabudowy wstawiamy jedną lub dwie kratki wentylacyjne.
Opłytowaną konstrukcję szpachlujemy masą konstrukcyjną np. RIGIPS VARIO lub RIGIPS Q1 Zaczyna, Po wyschnięciu szlifujemy nierówności oraz wykonujemy szpachlowanie masą finiszową, dzięki której osiągniemy gładkie i estetycznie wykończone powierzchnie. Tak przygotowana konstrukcja jest już gotowa do malowania.
Zabudowa nie może blokować wymiany powietrza wokół kominka. Dlatego należy wykonać otwory wentylacyjne – poniżej oraz powyżej wkładu. Otwory nie powinny znajdować się na krawędziach dwóch i więcej płyt gipsowo-kartonowych, a ich krawędzie warto wzmocnić narożnikami aluminiowymi. Ważne jest, by kratki wentylacyjne, które umieścimy wewnątrz, były wykonane z niepalnego materiału, jak stal, mosiądz czy aluminium.
